Alman tip II denizaltısı

İlk olarak 2. dünya savaşı alman denizaltıları ile başlayalım gerisi bir şekilde gelir. Denizaltı datalarını elime kaynak geçtikçe ve ayıracak vakit buldukça genişletmeyi ve güncellemeyi düşünüyorum. Tip II ile başlayalım.

Teknik Özellikler:
Tip: Sahil tipi
Tonaj: Yüzeyde 314 ton, dalmış halde 364 ton
Boyutlar: Uzunluk 43.95 metre; yükseklik 8,40 metre; en 3.90 metre; min su derinliği 3,90 metre
İtici güç: Yüzeyde 700 beygirlik dizel motorlar, su altında 400 beygirlik elektrikli motorlor 2 pervaneyi çalıştırıyor.
Hız: Yüzeyde 24 km/saat; su altında 14 km/saat
Menzil: Su üstünde 6500 km; su altında 105 km (7.5 km/saat hız ile)
Silahlar: 1 adet(sonradan 4'e çıkarıldı) 20 mm uçaksavar topu; 533 mm torpido tüpleri (toplam 6 torpido taşıyor)
Maksimum derinlik: 150 metre
Mürettebat: 25 kişi
1935 yılında Almanya’nın denizaltı yapmasını engelleyen anlaşmanın yerini İngiliz donanmasının tonajının % 45’i kadar denizaltı yapmasına izin veren anlaşmanın almasıyla alman denizaltı birimi komutanı Carl Dönitz’in görevi uygulanacak savaş stratejisine uygun sayı ve tonajda denizaltıların inşa planını hazırlamak olmuştu.bu ihtiyacın karşılanmasında en uygun denizaltının ise “coastal submarine” denilen küçük tonajlı ve kısa menzilli sahil tipi denizaltıların olduğuna karar verildi. Yapılan dizaynların 1. dünya savaşında İngiltere karasularında görev yapmış olan UB tip denizaltılara benzer denizaltıların inşasına karar verildi. İlk dizaynlar ise Type IIA olarak adlandırılarak 1933 yılında Alman tasarımcılar tarafından Finlandiya’da inşa edilen CV-707 tipi denizaltılar temel alınarak yapıldı. Tip IIA denizaltıların hemen üretime başlandı ve sonuç olarak kullanışlı, manevra yeteneği yüksek, ve 25 saniyede acil dalış yapabilen bir denizaltı üretilmiş oldu. Şekli ve ufak boyutları sebebiyle kano takma adını kazanan tip IIA ufak tonajı yüzünden var olan % 45 sınırlamasını aşmadan yüksek sayılarda üretilebildi. Düşük dayanıklılığı ve kısa menzili sebebiyle hızlı bir şekilde yeni model geliştirmelerine gidildi ve tip IIB, tip IIC ve tip IID modelleri geliştirilerek üretime alındı. Tip IIB daha büyük bir yakıt deposuna ve dolayısıyla daha yüksek bir menzile sahipti. Tip IIC tip IIB’nin daha güçlü motorlara sahip bir versiyonuydu. Tip IID ise ek yakıt tanklarına sahipti.Dizayn ana gövde ve buna bağlı dengeleme tanklarından oluşmaktaydı. Sadece 3 adet torpido kovanı bulunması ve sınırlı cephaneliği sebebiyle mayın taşıma özellikleri kazandırılmaya çalışıldı.Açık deniz şartlarına dayanıksızlığı ve fazla derine dalamaması sebebiyle 1941 yılından itibaren üretimi durdurulan tip II serisi denizaltılar bu tarihten sonra genel olarak eğitim ve test amaçlı kullanıldılar. İlk şnorkel denemeleri de bu tip üzerinde yapılmıştı. Toplam 6 adet tip IIA, 20 adet tip IIB, 8 adet tip IIC ve 16 adet tip IID üretilmiştir. Ufak boyutları sayesinde bu tipten 6 adet denizaltı karayoluyla Karadenize taşınmış ve SSCB’ye karşı kullanılmıştır. U-9 1944 yılında Karadeniz Romanya Köstence’de Sovyet uçakları tarafından batırılmış U-18 ve U24 limanda kendilerini batırmıştır. İlginç bir not olarak 3 adet denizaltı Ruslara teslim olmamak için Türk karasularına girip kendilerini Karadeniz Ereğlisi açıklarında batırmışlardır.