Teknik özellikler:Tip: Okyanus tipi denizaltı (Elektroboot)
Tonaj: Yüzeyde 1.621 ton, dalmış halde 1.819 ton
Boyutlar: Uzunluk 76,70 metre; yükseklik 8,00 metre; genişlik 6,62 metre, min. derinlik 6,20 metre
İtici güç: Yüzeyde toplam 4.000 beygirlik 2 adet dizel motor, su altında toplam 5.000 beygirlik elektrikli motor 2 pervaneyi çalıştırıyor.
Hız: Yüzeyde 29 km/saat; su altında 29,5 km/saat, sessiz moda 6,5 km/saat
Menzil: Su üstünde 28.800 km; su altında 525 km (11 km/saat hız ile)
Silahlar: 4 adet 37 mm veya 20 mm uçaksavar topu tamamı önde 6 adet 533 mm torpido tübü (toplam 23 torpido taşıyor)
Max dalış derinliği: 280 metre
Mürettebat: 57 kişi
Tip XXI denizaltıcılık tarihini en çok etkileyen ve nükleer denizaltılar geliştirilinceye kadar denizaltı standartlarını belirleyen denizaltı türü olmuştur. Kapalı devre türbin ve dizellerin kullanıldığı tip XXI yüksek elektrik güçlü bir denizaltı olarak mevcut en üst teknolojiler kullanılarak üretilmişti. Kullanılan yüksek güçlü aküler sayesinde tip XXI dalmış halde yüzeydekinden daha fazla güç üretebilen ilk denizaltıydı. Sessiz seyir gereken durumda ana motorlar daha düşük güçte güç üniteleri ile sessiz bir şekilde çalıştırılabilmekteydi.
Tip XVII’de olduğu gibi gövde yarım su damlası kesitinde üretilmişti. Prefabrike 8 bölüm halinde imal edilip tersanede son montajı yapılmaktaydı. Daha sessiz ve yüzey sürtünmesi daha düşük olabilmesi için yüzey kaynaklarına özen gösterilen tip XXI’den haftada 3 adet olmak üzere 1.500 adet (U-2500-U-4000) üretilmesi planlanmıştı.
Tip XXI’in tüm devriyesini su altında tamamlaması ve dizel motorlarını aküleri şarj için su altında şnorkel yardımıyla çalıştırması planlanmıştı. Havalandırma ve klima şartları için özel çalışmalar yapılmıştı.
Periskop kullanmadan aktif ve pasif sonarlar kullanarak tamamen otomatize edilmiş torpido atma sistemleri kullanılması planlamıştı. Üretimi yapılmayan XXIB ve XXIC modellerinde ekstra bölümlerin eklenmesiyle 12-18 adet torpido kovanı planlanmıştı.
Müttefiklerin şansına bu mükemmel denizaltıların üretimi savaş sonuna yetişmemiş. Üretilen denizaltıların çoğunluğu uçaklar tarafından limanlarda ve alman karasularında batırılmıştır.
Bu denizaltılarda personelin hayat şartları oldukça iyileştirilmiş geliştirilmiş bir havalandırma, yiyecekler için derin dondurucu, duşlar, lavabolar gibi pek çok şey denizaltılara eklenmiştir. Hidrolik torpido yükleyiciler ile 6 torpidonun 10 dakika gibi bir sürede yüklenebilmesi sağlanmıştır. (tip VIIC’de bu süre tek torpido için 12 dakika idi)
Ayrıca gemilerin 3-5 saatlik şarj amaçlı şnorkel seviyesine çıkmaları dışında su altında kalmaları sebebiyle batan denizaltıların % 56’sını batıran hava saldırılarından korunma fırsatları mevcuttu ve ölüm vadisi denilen Biscay körfezini kayıp vermeden geçebiliyorlardı.
Toplam 118 adet tip XXI denizaltı üretilmiştir.
Tip XXI denizaltıcılık tarihini en çok etkileyen ve nükleer denizaltılar geliştirilinceye kadar denizaltı standartlarını belirleyen denizaltı türü olmuştur. Kapalı devre türbin ve dizellerin kullanıldığı tip XXI yüksek elektrik güçlü bir denizaltı olarak mevcut en üst teknolojiler kullanılarak üretilmişti. Kullanılan yüksek güçlü aküler sayesinde tip XXI dalmış halde yüzeydekinden daha fazla güç üretebilen ilk denizaltıydı. Sessiz seyir gereken durumda ana motorlar daha düşük güçte güç üniteleri ile sessiz bir şekilde çalıştırılabilmekteydi.
Tip XVII’de olduğu gibi gövde yarım su damlası kesitinde üretilmişti. Prefabrike 8 bölüm halinde imal edilip tersanede son montajı yapılmaktaydı. Daha sessiz ve yüzey sürtünmesi daha düşük olabilmesi için yüzey kaynaklarına özen gösterilen tip XXI’den haftada 3 adet olmak üzere 1.500 adet (U-2500-U-4000) üretilmesi planlanmıştı.
Tip XXI’in tüm devriyesini su altında tamamlaması ve dizel motorlarını aküleri şarj için su altında şnorkel yardımıyla çalıştırması planlanmıştı. Havalandırma ve klima şartları için özel çalışmalar yapılmıştı.
Periskop kullanmadan aktif ve pasif sonarlar kullanarak tamamen otomatize edilmiş torpido atma sistemleri kullanılması planlamıştı. Üretimi yapılmayan XXIB ve XXIC modellerinde ekstra bölümlerin eklenmesiyle 12-18 adet torpido kovanı planlanmıştı.
Müttefiklerin şansına bu mükemmel denizaltıların üretimi savaş sonuna yetişmemiş. Üretilen denizaltıların çoğunluğu uçaklar tarafından limanlarda ve alman karasularında batırılmıştır.
Bu denizaltılarda personelin hayat şartları oldukça iyileştirilmiş geliştirilmiş bir havalandırma, yiyecekler için derin dondurucu, duşlar, lavabolar gibi pek çok şey denizaltılara eklenmiştir. Hidrolik torpido yükleyiciler ile 6 torpidonun 10 dakika gibi bir sürede yüklenebilmesi sağlanmıştır. (tip VIIC’de bu süre tek torpido için 12 dakika idi)
Ayrıca gemilerin 3-5 saatlik şarj amaçlı şnorkel seviyesine çıkmaları dışında su altında kalmaları sebebiyle batan denizaltıların % 56’sını batıran hava saldırılarından korunma fırsatları mevcuttu ve ölüm vadisi denilen Biscay körfezini kayıp vermeden geçebiliyorlardı.
Toplam 118 adet tip XXI denizaltı üretilmiştir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder